Wanneer en hoe ondermijn je de parlementaire democratie eigenlijk?
Ik vroeg me af of het ook is ‘toegestaan’ om kritiek te hebben op de huidige parlementaire democratie. En te uiten dat je graag wat anders zou willen en graag alternatieven wil gaan bespreken. Of ondermijn je dan de democratie? Mag je de legitimiteit van de overheid in twijfel trekken als ze in jouw ogen heel verkeerde beslissingen nemen en/of regelmatig beslissing nemen die jou en/of je omgeving schaden. Of ben je dan een bedreiging voor de rechtsstaat? Zouden de mensen in de politiek denken dat de huidige bestuursvorm tot in de eeuwigheid blijft bestaan, of zien ze ook de mogelijkheid dat het eens in de 100 jaar aan vernieuwing toe is. En kun je het daar dan over hebben zonder beschuldigd te worden dat je de democratie ondermijnt? Niets is voor altijd. Toch doen we vaak of dat wel zo is. Houden we krampachtig vast aan iets dat we hebben. Vooral als er nog geen alternatief voorhanden is, je in de ontkenningsfase zit, of geïdentificeerd bent met geraakt met hetgeen je los zou moeten laten. Dan lukt het niet om alternatieven te zien en verzet je je, tegen suggesties dat je misschien iets kunt veranderen. Je doet toch immers zo je best om er wat van te maken. Zien ze dat dan niet! De voorzichtige vragen of alles wel goed gaat hoor je liever niet. En als er dan kritiek komt sluit je je daarvoor af. En dan gaan mensen harder praten, schreeuwen, omdat ze zich steeds maar niet gehoord voelen, raken ze gefrustreerd en soms zelfs onredelijk. En dan? Dan beschuldigen we de ander van ondermijning.
0 Comments
Leave a Reply. |
AuthorIk deel graag wat me bezig houdt, van persoonlijke groei tot maatschappelijke observaties. Archives
November 2022
Categories |